سالخوردهٔ سرحال، پنج هزار کیلومتر با پژو ۲۰۶ SD مدل ۱۳۹۶

به گزارش پایگاه خبری خودرو پلاس،  بااین حال نهایتاً پس از بررسی های زیاد و در نظر گرفتن نیازها، نهایتاً به پژو ۲۰۶ SD یا همان صندوق دار به عنوان گزینه ای نسبتاً مناسب رسیدم؛ بنابراین در تاریخ ۳۱ خرداد ۹۶ یک دستگاه ۲۰۶ SD سفیدرنگ را با پرداخت ۳۸ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان به صورت نقدی با تحویل ۱۵ روزه ثبت نام کردم. این در حالی است که ظرف یک سال قیمت این ماشین با حدود چهار میلیون افزایش هم اکنون به ۴۲ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان رسیده است! درهرحال خودرو بدون تأخیر در تاریخ ۱۸ تیرماه تحویل داده شد. وضعیت ماشین از لحاظ تمیزی مناسب بود و بدون مشکلی آن را تحویل گرفتم. حال پس از پیمودن پنج هزار کیلومتر با این ۲۰۶ پسا برجامی، تجربه ای رانندگی با آن را به رشته تحریر درآورده ام که امیدوارم مفید باشد.

معمولاً بررسی خودروها با نمای ظاهری آغاز می شود اما ۲۰۶ خودرویی سالخورده و کاملاً تکراری است که ظاهر آن نیازی به بررسی ندارد. این ماشین که در سال ۱۹۹۸ توسط پژو به عنوان جایگزین مدل ۲۰۵ معرفی شد، در سال ۱۳۸۰ به خطوط تولید ایران خودرو راه پیدا کرد و از آن زمان تاکنون تقریباً بدون هیچ تغییری در حال تولید است. مدل صندوقدار یا SD اما که با سرمایهٔ ایران خودرو و همکاری پژو توسعه پیدا کرد، در سال ۱۳۸۴ به بازار آمد. ۲۰۶ SD در ابتدا در چندین تیپ مختلف عرضه می شد و تنوع زیادی داشت اما چند سالی است که تنها در یک تیپ بنام V۸ عرضه می شود که اگر تیپ اتوماتیک V۹ را در نظر نگیریم، بالاترین تیپ آن محسوب می شود. همانند نسخه های هاچ بک، در ظاهر ۲۰۶ صندوقدار هم تغییری دیده نمی شود و صرفاً چند سال است که طرح چراغ های عقب آن تغییر کرده و با نمونه های موسوم به صادراتی عرضه می شود.

نکتهٔ عجیب در مورد ۲۰۶ SD این است که همچنان با رینگ های فولادی و قالپاق عرضه می شود درحالی که دیگر محصولات حدود چهل میلیونی ایران خودرو مثل پژو پارس LX و سورن همگی به رینگ های آلومینیومی مجهز هستند. رینگ های ۲۰۶ از نوع ۱۴ اینچی هستند که در نمونهٔ تحویلی به من با لاستیک های ایرانی بی کیفیت کویر ۱۸۵ پوشیده شده بودند. به همین دلیل در همان زمان تحویل بلافاصله لاستیک های فابریک را با نمونه های کره ای کومهو ۱۹۵ تعویض کردم که تأثیر قابل ملاحظه ای بر کیفیت سواری، فرمان گیری و ترمزهای خودرو داشت. این تعویض لاستیک حدود ۵۵۰ هزار تومان هزینه داشت.

در داخل ۲۰۶ نیز تقریباً هیچ تغییری نسبت به نمونه های اولیه صورت نگرفته و تنها تغییر قابل توجه آن، نصب نمایشگر جدیدی بجای نمایشگرهای قدیمی است که اطلاعات زیادتری مانند تاریخ، دمای بیرون، اطلاعات سیستم صوتی و وضعیت درب های خودرو را نشان می دهد. روی دستهٔ برف پاک کن هم دکمه ای وجود دارد که با فشردن آن میزان پیمایش، میانگین سرعت و زمان کارکرد خودرو روی نمایشگر مذکور به نمایش درمی آید. کیفیت کلی داشبورد و ادوات داخلی خودرو مناسب بوده و استفادهٔ زیاد از پلاستیک چندان آزاردهنده نیست. صفحه آمپر نیز چند سالی است که بروز شده و با مدل های قدیمی متفاوت است؛ اما عیب مهم و همیشگی ۲۰۶ فضای پای بسیار کم سرنشینان عقب است و درصورتی که صندلی های جلو به سمت عقب کشیده شوند این معضل بسیار جدی تر می شود. اما حجم صندوق بار که برابر با ۴۵۰ لیتر است، برای خودرویی در این کلاس بسیار بزرگ و مناسب است و شاید یکی از دلایل اقبال خریداران به ۲۰۶ SD همین موضوع باشد. دسترسی به چرخ زاپاس نیز فقط از داخل صندوق امکان پذیر که از امنیت بالاتری نسبت به نمونه های هاچ بک ۲۰۶ برخوردار است.

از خودروهای میان قیمت ایرانی نمی توان حرفی از آپشن های روز صنعت خودروسازی زد و امکانات آن ها در حد موارد پایه ای چون فرمان هیدرولیک، تهویه مطبوع، دو ایربگ، پنجره های برقی و آینه های برقی می شود که این موارد در ۲۰۶ SD هم وجود دارند درحالی که کنترل تهویهٔ خودرو از نوع اتوماتیک است. ازجملهٔ دیگر تجهیزات این ماشین نیز می توان به سنسور دنده عقب (که عملکرد مناسب و دقیقی دارد)، صندلی های عقب تاشو، قفل مرکزی با ریموت، چراغ های مشایعت کننده، قفل خودکار درها و دماسنج اشاره کرد. سیستم صوتی هم دارای پخش کنندهٔ سی دی با پورت USB، AUX و بلوتوث به همراه چهار بلندگو و دو تیوتر بوده که عملکرد نسبتاً مناسبی دارد اما برای کسانی که خواهان سیستم های صوتی قدرتمند و حرفه ای هستند هرگز مناسب و راضی کننده نخواهد بود. از طریق بلوتوث قابلیت اتصال تلفن همراه به سیستم صوتی وجود دارد که امکان پخش موسیقی از روی گوشی موبایل و برقراری تماس را فراهم می کند.

همچنین امکان کنترل سیستم صوتی از طریق کنترلر پشت غربیلک فرمان هم وجود دارد که ویژگی کاملاً کاربردی و مفیدی محسوب می شود. هنگام درگیر کردن دندهٔ عقب نیز صدای سیستم صوتی به صورت خودکار قطع می شود تا تمرکز راننده زیادتر گردد؛ اما یکی از نقاط منفی ۲۰۶ صندوقدار، شیوهٔ باز شدن درب صندوق آن است چراکه امکان باز کردن آن از داخل و یا حتی از روی ریموت وجود ندارد و برای این کار باید از سوئیچ استفاده کرد؛ بنابراین در هنگامی که خودرو روشن است برای باز کردن درب صندوق باید حتماً خودرو را خاموش کرده و سوئیچ را بیرون آورد. تریم داخلی خودرو هم به رنگ مشکی-خاکستری است که کسل کننده به نظر می رسد اما کیفیت داخلی مناسب بوده و پس از طی پنج هزار کیلومتر هیچ صدای اضافی در داخل خودرو شنیده نمی شود. عملکرد سیستم تهویه، چه کولر و چه بخاری هم کاملاً مناسب بوده و به سرعت کابین را خنک یا گرم می کند.

درحالی که قبلاً ۲۰۶ صندوقدار با دو موتور TU۳ و TU۵ عرضه می شد اما همان طور که اشاره شد چند سالی است که صرفاً در یک تیپ و تنها با موتور TU۵ تولید می شود. این موتور از نوع ۱.۶ لیتری چهار سیلندر ۱۶ سوپاپ است که به گفتهٔ پژو ۱۱۰ اسب بخار قدرت دارد اما ایران خودرو قدرت آن را ۱۰۵ اسب بخار اعلام کرده است. درهرحال این موتور به راحتی دور گرفته و شتاب و کشش مناسبی را برای ۲۰۶ SD فراهم می کند. صدای موتور نیز در حالت درجا تقریباً در کابین شنیده نمی شود اما به دلیل حذف نمد زیر کاپوت در دورهای بالا کاملاً آوای پیشرانه به گوش می رسد. پس از تحریم های صنعت خودروسازی ایران در سال ۱۳۹۰، کیفیت ۲۰۶ بشدت افت کرده و تغییراتی هم در گیربکس آن صورت گرفت که آثار آن هنوز هم دیده می شود. البته کیفیت کلی ماشین نسبت به مدل های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۴ بسیار بهتر شده که این موضوع کاملاً احساس می شود اما هنوز هم لرزش دسته دنده هنگام شتاب گیری در دنده های یک و دو وجود دارد که به نظر می رسد سازنده توانایی برطرف کردن آن را ندارد. البته این مشکل به مرور و با افزایش کارکرد ماشین تقریباً برطرف می شود.

همان طور که گفته شد شتاب و کشش ماشین حتی در صورت پُر بودن سرنشینان مناسب است و هنگام استفاده از کولر نیز هرچند اصطلاحاً باید کمی پُر گاز حرکت را آغاز کرد اما در ادامه تأثیر چندان محسوسی روی توان موتور ندارد. عملکرد ترمزها که در هر چهارچرخ از نوع دیسکی هستند نیز عالی بوده و به محض فشردن پدال ترمز باقدرت ماشین را متوقف می کنند اما هنگام فعال شدن سامانهٔ ABS، گویی کمی اختلال در کار سیستم ترمز ایجاد شده و احساس نامطمئن و ناخوشایندی به راننده دست می دهد. بااین حال به طورکلی عملکرد سیستم ترمز ۲۰۶ صندوقدار خوب ارزیابی می شود هرچند که پس از طی حدود هزار کیلومتر لنت های ترمز به صدا افتادند. هندلینگ خودرو نیز به لطف تغییراتی که در سیستم تعلیق عقب ایجاد شده نسبت به ۲۰۶ هاچ بک بهتر است درحالی که عملکرد سیستم فرمان با نیروی کمکی هیدرولیک هم روان و راحت است اما تعویض دنده ها در ابتدا کمی سفت صورت گرفته و با صدایی جزئی همراه است. بااین حال هرچند خودروهای داخلی حتی در نمونه های صفرکیلومتر هم ایرادات کیفی فراوانی دارند که بعضاً مالک را کلافه و به کارمند نمایندگی تبدیل می کنند! اما در طی این پنج هزار کیلومتر هیچ ایراد خاصی در ۲۰۶ SD من رخ نداد که نیاز به مراجعه به نمایندگی داشته باشد.

طبق اعلام ایران خودرو، مصرف سوخت ۲۰۶ SD در جاده یا بزرگراه برابر با ۵.۲ لیتر در هر صد کیلومتر است و در آزمایشی که توسط من با چهار سرنشین در مسیر خارج شهر انجام گرفت نیز مصرف خودرو نزدیک به این عدد یعنی چیزی در حدود ۵.۵ لیتر در هر صد کیلومتر بود که بسیار مناسب است اما مصرف سوخت در ترددهای شهری به حدود ۸.۵ لیتر در هر صد کیلومتر می رسد. از طرف دیگر، مشکلی بزرگ و البته عجیب که در ۲۰۶ تیپ ۵ و صندوقدار V۸ وجود دارد، مشکل تعویض روغن است. این مشکل از آنجا ناشی شده که سازنده بنا به دلایلی که فقط در صنعت خودروسازی ایران وجود دارند، از سینی زیرین محافظ موتور ۲۰۶ تیپ ۲ در مدل های تیپ ۵ و صندوقدار V۸ استفاده کرده که این سینی با موتور TU۵ هماهنگ نبوده و مقابل پیچ کارتر قرار گرفته است. به همین دلیل امکان باز کردن پیچ کارتر برای تعویض روغن وجود نداشته و بنابراین برای تعویض روغن یا باید قسمتی از سینی را بُرش داد یا از بالا با دستگاه ساکشن اقدام به تعویض روغن کرد. این یکی از ایرادات واقعاً مضحک و عجیب در مدل های ۲۰۶ TU۵ محسوب می شود.

به طورکلی پس از تجربهٔ رانندگی پنج هزار کیلومتری با پژو ۲۰۶ SD مدل ۱۳۹۶ می توان به عنوان جمع بندی و نتیجه گیری گفت که هرچند پژو ۲۰۶ خودرویی کاملاً سالخورده و قدیمی محسوب می شود اما در بازار خودروی کشورمان خصوصاً در بازهٔ قیمتی زیر پنجاه میلیون تومان که تقریباً همهٔ انتخاب ها به خودروهای چینی یا داخلی قدیمی محدود می شود، هنوز هم ویژگی های مثبت و رقابتی خود را حفظ کرده است. البته مطمئناً یک ۲۰۶ قدیمی و ایرانیزه شده هرگز ارزش پرداخت چهل میلیون تومان را ندارد اما همه میدانیم که در کشورمان مردم سال های سال است که مجبور به خرید خودروهای از رده خارج و بی کیفیت با قیمت های گزاف هستند؛ بنابراین درمجموع هرچند در شرایط آشفتهٔ کنونی بازار، خرید هیچ خودرویی توصیه نمی شود اما به طورکلی برای کسانی که خواهان یک خودروی جمع وجور و نسبتاً کم مصرف و باکیفیت با صندوق بار بزرگ و توانایی های حرکتی مناسب هستند و نمی خواهند به سراغ رقبای چینی مثل برلیانس بروند، پژو ۲۰۶ SD می تواند انتخاب مناسبی باشد.

نقاط مثبت

کیفیت نسبتاً مناسب، شتاب و کشش خوب، مصرف سوخت مناسب، صندوق بار بزرگ، بازار دست دوم مناسب، ترمزهای قدرتمند

نقاط منفی

فضای کم صندلی های عقب، هزینه های نگهداری بالا، عدم ارزش در برابر قیمت، داشبورد قدیمی و خسته کننده، لرزش دسته دنده

رقبا

پژو پارس LX، برلیانس سری H۲۰۰، رنو L۹۰، ساینا اتوماتیک، سورن ELX

مشخصات فنی

منبع:نوداد