به گزارش پایگاه خبری خودروپلاس،اگرچه در دهه ۹۰ به اندازه دهه ۸۰ میلادی با خودروهای نمادین و اسطوره ای روبرو نبودیم اما دهه ۹۰ از نظر پیشرانه های تولید شده کاملاً برجسته بوده است. در طول این دهه پیشرانه های گوناگونی معرفی شدند و البته پرفورمنس فوق العاده ای هم داشتند.
در لیست پیش رو ۱۰ پیشرانه برتر دهه ۹۰ میلادی را که در اکثر محصولات، از خودروهای اسپورت ژاپنی گرفته تا مدل های قدرتمند ۱۲ سیلندر خدمت شما عزیزان معرفی می کنیم. با ما همراه باشید.
- آئودی RS۲
این خودرو در زمانی متولد شد که اولین محصول پرفورمنس آئودی باید به عنوان خودرویی نمادین وارد میدان می شد و همان زمان نیز یکی از سریع ترین واگن ها محسوب می شد.
این سرعت به لطف پیشرانه ۲.۲ لیتری توربو با قدرت ۳۱۱ اسب بخار و پیکربندی ۵ سیلندر به دست آمده بود.
در واقع این پیشرانه از مدل S۲ با قدرت ۲۲۷ اسب بخار گرفته شده بود اما پورشه جادوی خود را روی آن اعمال کرده و خروجی ۳۱۱ اسبی را گرفته بود.
این قدرت زیادتر با نصب توربوشارژر بزرگ تر KKK، اینترکولر بزرگ تر، سیستم تزریق بوش و میل لنگ اصلاح شده به دست آمد. به عنوان نتیجه این بازنگری ها، آئودی RS۲ تنها به ۴.۸ ثانیه زمان نیاز داشت تا از سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد و سقف سرعت آن نیز ۲۶۲ کیلومتر در ساعت بود. این خودرو حتی با استانداردهای کنونی نیز کاملاً سریع است.
- فراری ۳۵۵
این برند ایتالیایی کار را با پیشرانه ۳.۴ لیتری فراری ۳۴۸ آغاز کرد و برای جانشین آن یعنی ۳۵۵ پیشرانه ای فوق العاده تدارک دید.
این خودرو از پیشرانه ۸ سیلندر با حجم ۳.۵ لیتری استفاده کرد. قلب آهنین فراری ۳۵۵ دارای پیستون های آلومینیومی، پیچ های اتصال آلیاژی تیتانیومی، سیستم تزریق بوش و سر سیلندر ۵ سوپاپ بود. نتیجه اصلاحات صورت گرفته قدرت ۳۷۵ اسب بخاری و شتاب ۴.۷ ثانیه ای بود. حداکثر سرعت فراری ۳۵۵ هم به ۲۹۵ کیلومتر در ساعت می رسید.
فراری ۳۵۵ علاوه بر این پیشرانه دارای گیربکس دستی نوینی بود که از تکنولوژی فرمول ۱ فراری سود می برد. این گیربکس دارای سیستم الکترو هیدرولیکی بود و با استفاده از پدال شیفترهای پشت فرمان هم می شد دنده های ۶ گانه را تعویض کرد. این گیربکس نه تنها تعویض های سریع تری داشت بلکه راننده با وجود پدال ها می توانست دو دست را روی فرمان نگه دارد.
- هوندا S۲۰۰۰
پیشرانه این خودرو بی شک یکی از بهترین پیشرانه های ۲ لیتری تنفس طبیعی تاریخ است. پیشرانه یاد شده بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ یکی از مدعیان کسب عنوان پیشرانه برتر با حجم های ۱.۸ تا ۲ لیتر بوده است. علاوه بر این تا زمان عرضه فراری ۴۵۸ ایتالیا، هوندا S۲۰۰۰ رکورد زیادترین قدرت تولیدی به ازای هر لیتر پیشرانه (۱۲۰ اسب بخار به ازای هر لیتر) را در دست داشت.
قدرتمندترین نسخه این پیشرانه در مدل JDM-Spec بکار رفت و به لطف نسبت کمپرس بالاتر قدرت ۲۴۶ اسبی داشت که به ازای هر لیتر برابر با ۱۲۳ اسب بخار بود. این پیشرانه ۴ سیلندر خطی تا ردلاین ۹ هزار فریاد زده و بسیار شبیه فراری ۴۵۸ ایتالیاست.
- لانچیا تما ۸.۳۲
زیر کاپوت این خودرو شاید یک پیشرانه عادی قرار گرفته باشد اما هرگز این طور نبوده و قلب تپنده لانچیا تما پیشرانه فراری ۳۰۸ است.
این پیشرانه ۸ سیلندر ۲.۹ لیتری قدرت ۲۱۲ اسبی داشته که البته کمتر از خروجی ۲۳۷ اسبی پیشرانه بکار رفته در فراری می باشد؛ اما همین خروجی هم باعث شده لانچیا تما یکی از سریع ترین سدان های دیفرانسیل جلوی آن روزها باشد. شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت تما ۸.۳۲ تنها در ۶.۸ ثانیه ثبت شده و سقف سرعت آن ۲۴۰ کیلومتر در ساعت می باشد.
در مقایسه با پیشرانه بکار رفته در فراری، نسخه ۸ سیلندر لانچیا دارای میل لنگ متفاوت و سوپاپ های کوچک تر به منظور هماهنگی با یک سدان بوده است.
- مزدا RX-۷
پیشرانه ۱۳B-REW سومین نسل از مزدا RX-۷ اولین بار در سال ۱۹۹۲ پدیدار شد و پس از چندین به روزرسانی، نسخه نهایی ۱.۳ لیتری دارای دو توربو بود و قدرت ۲۷۶ اسبی و گشتاور ۳۱۴ اسب بخاری را ارائه می کرد. این خودروی اسپورت در ۵.۲ ثانیه از سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رسید و سقف سرعت ۲۵۶ کیلومتر در ساعت را داشت.
- مک لارن F۱
اگرچه که این یک مک لارن است اما حقیقت آن است که زیر کاپوت F۱ پیشرانه ی ب ام و آرمیده بود.
این پیشرانه ۱۲ سیلندر که در میانه خودرو قرار گرفته با کد S۷۰/۲ شناخته می شد و قدرت ۶۱۸ اسبی و گشتاور ۶۵۱ نیوتون متری داشت. این پیشرانه گرمای زیادی تولید می کرد و به همین دلیل بود که گوردون مورای محفظه ای با فویل طلایی (حدود ۱۶ گرم طلا) برای هر خودرو در نظر گرفت.
پشت فرمان نسخه پروتوتایپ این خودرو اندی والاس قرار گرفت و رکورد جهانی جدیدی را با سرعت ۳۸۶.۴ کیلومتر در ساعت ثبت کرد. این رکورد در سال ۱۹۹۸ و در پیست Ehra-Lessien فولکس واگن آلمان به دست آمد. البته این خودرو در واقع به سرعت ۳۹۱ کیلومتر در ساعت نیز رسیده است. مک لارن F۱ تا به امروز هنوز هم سریع ترین خودروی تولیدی تنفس طبیعی دنیا بوده و احتمال پابرجا ماندن آن تا مدت های بسیار زیاد وجود دارد.
- میتسوبیشی لنسر اوو V
پنجمین نسل این خودرو که در سال ۱۹۹۸ عرضه شد از پیشرانه ۲ لیتری توربوی ارتقا یافته سود می برد. اگرچه قدرت پیشرانه همچنان ۲۷۶ اسب بخار بود اما گشتاور از ۳۳۰ به ۳۷۳ نیوتون متر رسیده بود.
نتیجه این چکش کاری ها شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت ۴.۷ ثانیه ای و حداکثر سرعت ۲۳۷ کیلومتر در ساعت بود.
- نیسان ۳۰۰ZX
نسل Z۳۲ این خودرو از همان پیشرانه ۳ لیتری مدل قبلی استفاده می کرد اما نسخه توربوی آن دارای یک جفت توربوی جدید ساخت گرت و دو اینترکولر بود. این تغییرات باعث ایجاد خروجی ۳۰۰ اسبی و گشتاور ۳۸۴ نیوتون متری شده بود.
اما اعداد همه ی داستان را بازگو نمی کردند زیرا بهترین نکته پاسخ خطی پیشرانه بود زیرا نیسان خشونت پیشرانه های توربو را کاهش داده بود.
پرفورمنس این خودرو کاملاً احساس برانگیز بوده و ۳۰۰ZX بین ۵ تا ۶ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رسید و حداکثر سرعت محدود شده ۲۵۰ کیلومتر در ساعتی داشت.
- اوپل لوتوس امگا/لوتوس کارلتون
این خودرو در سال ۱۹۹۰ عرضه شده و به لطف پیشرانه قدرتمند برگرفته از نسخه ۶ سیلندر ۳ لیتری بکار رفته در مدل GSi به سریع ترین سدان تولیدی دنیا تبدیل شد. لوتوس با اضافه کردن دو توربو و افزایش حجم پیشرانه به ۳.۶ لیتر و همچنین استفاده از اینترکولر جدید جادوی خود را نشان داد و همچنین تغییرات سخت افزاری دیگری نیز برای افزایش قابلیت اطمینان این خودرو صورت گرفت.
پیشرانه یاد شده که با گیربکس ۶ سرعته دستی ZF همراه شده بود و قدرت ۳۷۷ اسبی و گشتاور ۵۶۸ نیوتون متری داشت.
اوپل لوتوس امگا با این قوای محرکه در ۵.۴ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رسید و سقف سرعت ۲۸۵ کیلومتر در ساعتی داشت.
- تویوتا سوپرا IV
بدون هرگونه شک و تردیدی، پیشرانه ۲JZ-GTE چهارمین نسل تویوتا سوپرا یکی از مهم ترین پیشرانه های ژاپنی دهه ۹۰ میلادی بوده است. این پیشرانه بای توربو دارای قدرت های متفاوتی بوده و نسخه JDM-Spec آن خروجی ۲۸۰ اسبی، نسخه اروپایی خروجی ۳۲۶ اسب بخاری و مدل آمریکایی نیز قدرت ۳۲۰ اسب بخاری داشت.
سوپرای بای توربو با این پیشرانه فوق العاده سریع بود و شتاب آن حدود ۵ ثانیه تخمین زده شده و حداکثر سرعتش نیز به ۲۵۰ کیلومتر در ساعت محدود بود.
گشتاور ۴۱۰ نیوتون متری این پیشرانه تنها از دور ۱۸۰۰ پیشرانه در دسترس بود و استفاده از دو توربو نیز تأخیر این گونه پیشرانه ها را کاهش داده بود. یک حالت پیش از بوست نیز وجود داشت که از دور ۳۵۰۰ پیشرانه آغاز می شد و حداکثر بوست نیز از دور ۴ هزار در دسترس بود. این تنظیمات توربوها تأثیر زیادی روی پرفورمنس سوپرا داشت و همچنین در ژاپن نیز از سیستم زمان بندی متغیر سوپاپ ها سود می برد.
منبع:نوداد
