تعویق عرضه دیگنیتی پرستیژ در بورس کالا به بهانه انحصار

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری «خودروپلاس»، قرار بود امروز(۲۹ خرداد ۱۴۰۲) ۶۰۰ دستگاه دیگنیتی پرستیژ در بورس کالا عرضه شود.گروه بهمن اطلاعیه این عرضه را از هفته گذشته منتشر کرده بود .همچنین در خلال برگزاری نمایشگاه خودروی شیراز بازهم بر این عرضه تاکید داشت.اما صبح امروز اطلاعیه این عرضه از سایت بورس کالا حذف شد.

ایسنا در گزارشی در خصوص حذف اطلاعیه عرضه امروز بهمن موتور نوشت ” اطلاعات رسیده حاکی از آن است که با توجه به قرائت های مختلف بین دستگاه‌های اجرایی و نظارتی از قوانین و مقررات موجود و نظر به تصمیم گیری واحد در خصوص عرضه و همچنین ابهام ایجاد شده در خصوص انحصار بازار خودرو، مقرر شد عرضه خودرو به تعویق افتد.بر اساس این گزارش، پس از آن که اطلاعیه عرضه منتشر شد، شورای رقابت عرضه خودرو در بورس را تخلف دانست و اعلام کرد که باید متوقف شود.

همچنین معاون صنایع حمل‌ونقل وزارت صنعت، معدن و تجارت در نامه‌ای خطاب به مدیرعامل گروه صنعتی بهمن‌موتور ضمن تاکید بر اینکه عرضه‌ خودرو تنها بایستی از مسیر سامانه یکپارچه فروش خودروها باشد، اعلام کرد که بایستی عرضه ۶۰۰ دستگاه دیگنیتی پرستیژ در بورس کالا لغو شود.” داستان مخالفت معاونت صنایع حمل و نقل وزارت صمت با بورس کالا،داستانی قدیمی است.با این حال همچنان مشخص نیست که چرا مخالفت با بخش خصوصی و شکل گیری جریان آزاد خرید و فروش هر روز بیشتر می شود و شدت پیدا می کند.در این میان تشخیص انحصار در محصولات خودروسازان بخش خصوصی همچنان قابل هضم نبوده و در درستی این تشخیص شک و تردید و ابهام های زیادی وجود دارد.

با این حال با توجه به فقدان منطق و جایگزینی تحکم جایگاهی خودروسازان چاره ای جز پذیرش ندارند.در این شرایط اما یک نکته مهم دیگر وجود دارد و آن تعریف انحصار است که به نظر تغییر یافته و یا تلقی جدیدی از آن وجود دارد..آیا خودروسازان بخش خصوصی توان کنترل بازار و مصرف کنندگان را دارند؟ آیا کنترل عرضه در اختیار آنهاست؟ آیا درسگمنتی که آنها تولید می کنند،رقابتی وجود ندارد؟ مثلا محصولی از بهمن موتور نتواند به دلایل مختلف نظر مصرف کننده را جلب کند،او هیچ گزینه و انتخاب دیگری ندارد؟ ظاهر امر چیز دیگری می گوید .

چرا که همان مصرف کننده می تواند بنا به سلیقه یا شرایطی که دارد، سراغ برندها و محصولات هم کلاس برود.آیا در انتخاب محصولات غول های جاده مخصوص هم این انتخاب را دارد؟ در واقع به نظر می رسد مشکل اصلی برای بخشی از حاکمیت اقتصادی عدم درک و انتخاب درست مصداق انحصار است. نکته خطرناک ماجرا این است که این بخش ترجیح می دهند،رانت حاصل از قیمت گذاری دستوری،به صورت کور و بی هدف توزیع شود،اما به چرخه تولید باز نگردد.چرایی این مساله را باید در اصرار به توزیع رانت جست و جو کرد.

آیا غیر از رانت های کور و بی هدف با محوریت لاتاری ،رانت های کلانی پشت پرده وجود دارد که در صورت عادی شدن جریان تولید عرضه،از بین خواهند رفت؟آیا قصد آنها از بین بردن فرصت های توسعه در بخش خصوصی است؟ آیا قدرت تصمیم گیری سریع ،چابکی ، اولویت حفظ دارایی سهام داران ، توانمندی در دور زدن تحریم ها ،باعث ترس و ناخشنودی آنان شده است؟ آیا از فضایی که ادامه استمرار عرضه به وجود می آورد،وحشت دارند؟در هر صورت بخش خصوصی نشان داده است که در سخت ترین شرایط هم تاب آوری بالایی دارد. هر چند فشارها و محدودیت ها روند حرکت و توسعه را کند و سخت و طاقت فرسا می مند،اما هر که ریشه داشته باشد،در دل سنگ هم شکوفا می شود.

عباس مغاری

انتهای پیام/