به گزارش خبرنگار پایگاه خبری «خودروپلاس»، نیمه اول دربی تغییر در جاده مخصوص در حالی با جابجایی سلیمانی و تیموری به پایان رسید که همچنان هاله‌ای از ابهام برای نیمه دوم آن باقی است. برخی گمانه زنی ها از تلاش برای نیمه تمام ماندن بازی حکایت میکند.بخشی دیگر نیز در انتظار شروع بازی با صوت […]
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری «خودروپلاس»، نیمه اول دربی تغییر در جاده مخصوص در حالی با جابجایی سلیمانی و تیموری به پایان رسید که همچنان هاله‌ای از ابهام برای نیمه دوم آن باقی است. برخی گمانه زنی ها از تلاش برای نیمه تمام ماندن بازی حکایت میکند.بخشی دیگر نیز در انتظار شروع بازی با صوت وزیر هستند. با این حال آنچه در این میان مهم است تفاوت رفتار و عملکرد خودروسازان شبه دولتی با همتایان خصوصی خود است.
شایعات بین دو نیمه
در خلال برگزاری نیمه دوم بازار شایعات و حدس و گمان ها همچنان برقرار و به قوت خود باقی است. برخی شایعات به تلاش و لابی و رایزنی برای ادامه فصل با ترکیب فعلی خبر می دهند.بخشی دیگر نیز از مطرح شدن نام های جدید برای هدایت آبی پوشان جاده مخصوص حمایت می کنند. در خلال این تغییر و تحول ها و اینکه ترکیب عوض خواهد شد یا خیر، یک بحث اصلی وحود دارد، آیا در این مورد تفاوتی میان رفتار و عملکرد خودروسازان شبه دولتی با خصوصی ها وجود ندارد.
ریشه های طولانی و توخالی
در واقع تمام این حدس و گمان ها داغ شدن بازار شایعات و هزار بازی دیگر ریشه در یک چیز دارد ، حکمرانی اقتصادی حکومتی که در اینجا وزارت صمت به دنبال رتق و فتق امور است.این حکمرانی باعث شده است که نهادها و سازمان‌هاوارگان های زیادی در تصمیم‌گیری،دخالت و ارائه نظر در خصوص خود را دخیل و محق بدانند. به بیان ساده وجود یک ریشه طولانی و توخالی موجب شده است که یک پروسه خیلی کوتاه به یک پروژه عظیم و فرسایشی تبدیل شود. به نحوی که طی ماه‌های گذشته تمام ارکان صنعت خودرو درگیر این مساله بوده اند.هر چند در ظاهر امور کار در جریان بود اما آنچنان که باید و شاید خروجی قابل توجه نداشته است.در این صورت وزیر صمت برای تعیین تکلیف یک راه ساده پیش رو دارد اگر مصمم به تغییر است گزینه را معرفی و تکلیف را روشن کند واگر قرار است مدیری ماندگار شود از وی برنامه بخواهد و دلیل ماندن را به اطلاع عموم برساند.
بیشتر بخوانید: داستان ادامه دار خوف و رجا در جاده مخصوص
کاش غول های جاده مخصوص؛سرخابی های فوتبال می شدند
تلاش برای تاثیر گذاری و یک اتهام
انچنان که از این حساسیت ها برای تاثیر گذاری از جهت های گوناگون بر می آید استفاده از مواهب و رانت های احتمالی این صنعت است. هر چند سند مستدل و متقی مبنی بر این امر وجود ندارد اما وجود بیش از ۲۰ هزار نیروی مازاد در این شرکت ها میتواند نقض قضیه باشد.همچنین مهم و تاثیر گذار بودن صنعت خودرو سازی در زندگی مردم نیز میتواند یکی دیگر از دلایل حساسیت و همچنین بروز شایعه دخالت در تصمیم گیری ها باشد.
حاشیه هایی قوی تر از متن
با این حال این موارد و سایر مشکلات این چنینی تنها حاشیه هایی است که با مالکیت دولتی عجین شده اند.در واقع دولتی بودن این دو خودرو ساز به طور کلی سطح دغدغه و درگیری ها را به سمت و سویی غیر صنعتی تقلیل داده است.به بیان دیگر حکمرانی اقتصادی باعث هدر رفت توان،انرژی،زمان و سرمایه های بسیاری شده است که متعلق به بخش عمومی و مردم است.
معلمی که درسش را نمی خوانند
اما آیا خودروسازان بخش خصوصی نیز برای تغییر مدیریت و یا اخذ تصمیم هایش با یک مسیر طولانی و پر از دست انداز و باجه های عوارضی رو به رو است؟پاسخ به این پرسش منفی است.
چرا که آنها بر اساس یکی از اصلی ترین شاخصه ها و مزیت های بخش خصوصی عمل می کند.
در واقع بخش خصوصی چاره ای جز چابک و سریع بودن ندارد. انان نه تنها به منابع نامحدود دسترسی ندارندبلکه باید علاوه بر سوداوری به سهامداران نیز پاسخگو باشند. به بیان ساد ترکیب هیات مدیره و مدیرعامل را سهامداران تعیین می کنند .
تغییر نیز در این شرکت مبتنی بر دیدگاه های اقتصادی و نیاز صورت می گیرد.یعنی پس از بررسی و پایش های پایش ها،در صورت نیاز به تغییر،چرایی،علت و نتیجه ان را همراه با گزینه هایی مد نظر را توضیح و معرفی می کنند.در صورت تایید بدون هیچ گونه لابی گری و رایزنی ،تودیع و معرفه برگزار و کار ادامه پیدا میکند.چرا که زمان و حفظ سرمایه و همچنین جا نماندن از بازار برای آنان امری حیاتی است.
تعلل باعث مرگ آنها می شود.در واقع تمام هدف گذاری و تصمیم ها بر اساس اصول و جارجوب فعالیت های اقتصادی بنا شده و می شود.
بنابراین از میان درسها و مزیت های فراوانی که بخش خصوصی میتواند به شبه دولتی ها بیاموزد،فراگيري یا میل به اموختن آن میتواند گره های پر شماری را باز کند و نفس تازه ای به رگ های فسره صنعت خودروسازی دولتی بدمد.
در واقع خودروسازان بخش خصوصی همواره خود را در شرایط رقابت قرار میدهند و تلاش می کنند که ابزار های خود راذقوی کنند.به همین دلیل ساده است که سرعت تنوع بخش به محصول،انتخاب شرکا ، کلاسی که میخواهند در ان فعالیت کنند،میزان تولید و مواردی مانند این ها،در کوتاه ترین زمان رخ میدهد. بنابراین آنها برای بقا نیازی به بازی با رسانه ها و جانه زنی و داستان هایی به این شکل ندارند.
اما در هر صورت جاده مخصوص همچنان در انتظار است.آیا نیمه دوم این دربی با تغییر و ترکیبی جدیدآغاز خواهد شد یا همان بازیکنان قدیمی ماندگار می شوند.،این گونه پرسشی فقط و فقط خاص اقتصاد دولتی و در اینجا خودروسازی دولتی است.جایی که داور و بازیکن یکی است.
عباس مغاری
انتهای پیام/
نظر شما چیست؟