داستان ادامه دار خوف و رجا در جاده مخصوص

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری «خودروپلاس»، از هنگامی که وزیر صمت از مجلس رای اعتماد گرفت و ساکن خیابان سمیه شد بازار گمانه زنی درباره معرفی مدیران جدید خودروسازان بزرگ کشورداغ شده است. البته این یک امر طبیعی تلقی می شود. چرا که در هر دوره‌ و با عوض شدن وزیرصنعت،معدن وتجارت یکی از اولین مدیریت هایی که دستخوش تغییر می شدند،مدیران جاده مخصوصی بودند.

این حالت بسیاری تکلیف طرف‌های درگیر صنعت خودرو زود روشن  می شد. یعنی خودروساز و قطعه‌ساز، صنایع وابسته و مصرف‌کنندگان می‌دانستند که جهت‌گیری‌های تولید و بازار به چه سمت و سویی خواهد رفت و چه اندیشه‌ای بر صنعت خودرو حاکم خواهدشد و طرفین ماجرا می دانستند که باید در انتظار چه چیزی باشند.

اما گویا این بار وضعیت فرق می‌کند. البته یک سوی قضیه همانند گذشته کار خود را کرده و می کند. یعنی آن بخشی که گمانه‌زنی‌ها و حدس و شایعات را پیگیری می‌کند همچنان مسیر خود را ادامه می دهد. سوی دیگر قضیه اما این بار به گونه ای دیگر رفتار کرده است. این موضوع باعث شده که جاده مخصوص در یک شرایط خوف و رجا و یا بیم و امید قرار بگیرد. هرچه بازار گمانه‌زنی‌ها داغ‌تر می‌شود، رفتار وزیر صمت در حکم آب سرد عمل کرده و دوباره روز از نو روزی از نو و مطرح شدن نام های جدید.

به نحوی که در حال حاضر بسیاری از رسانه‌ها نام چند مدیر عامل و معاون روز تودیع و معارفه را به تاریخ و ساعت در دفتر خود یادداشت کرده اند. هر یک نیز مطمئن بوده و برای آنکه نفری اولی باشند که خبر را روی خروجی خود قرار می دهند،پیش خبر هم آماده کرده اند. این بخش روشن ماجراست.

یعنی رسانه ها و مخاطبان آنها می دانند که با دیدن و یا شنیدن کلماتی نظیر گمانه‌زنی، احتمال، و کلماتی نظیر آنها نباید انتظار یک خبر قطعی و دقیق را داشته باشد . صرفاً باید با شایعات و  حاشیه هایی که در خصوص این موضوع وجود دارد آشنا شوند .این ماجرا همانطور که اشاره شد سوی دیگر هم دارد که چندان روشن نیست ؛سوی تاریک ماجرا در جاده مخصوص است .

البته آنگونه که از آمار و گزارش ها بر می آید  کارها طبق روال عادی پیش می‌رود. اما آیا واقعاً همین‌طور است. در ظاهر بله ولی به نظر می رسد که داستان در یک فضای مه آلود و تاریک پیش می‌رود. در این حالت   مدیران ارشد نمی دانند آیا همچنان سکان دارخواهند بود ؟آیا می توانند همچنان پیگیر اهداف و برنامه هایی که از پیش به وزیر اعلام کرده اند باشند. یا باید کار را کج دار و مریز تا روز تودیع و معارفه پیش ببرد.

نکته این است که اگر ذهن مدیران درگیر باشد آیا می ‌توان توقع داشت که آنها تمام توان و انرژی خود را صرف کار کنند. البته در اینکه مدیران خودروسازان بزرگ کشور در هر حالتی خود را سرباز کشور دانسته و تلاش می کنند نمی توان شک کرد اما واقعیت‌ها را نیز نمی‌توان از نظر دور داشت و اینجا باز هم بحث ثبات مدیریت و مباحث علمی مربوط به آن پیش می آید.

در این میان  رفتار وزیر صمت نیز گمانه زنی ها درباره خود او را نیز باب کرده است. یعنی در این حالت می توان این گونه نیز فکر کرد. از یک سو شاید وزیر صمت در حال رصد و بررسی گزینه‌های پیشنهادی است. گزینه‌هایی که هر یک طرفداران خاص خود را دارد و رسانه‌های مختلف با دیدگاه های متفاوت آنها را معرفی می کنند.از سوی دیگر شاید به دنبال آن است تا بداند کدام گزینه هم اصلح تر است و هم با اقبال عمومی و تائید خواص همراه شد.

ضمن اینکه این مساله هم قابل بررسی که وزیر صمت می خواهد با ناتمام گذاشتن این داستان و به وجود آوردن شرایط بیم و امید باعث تحرک بیشتر مدیران شود.اما این مساله نیز اندازه و زمان دارد.در واقع وزیر صمت باید بداند که زمانی اهداف خودرویی مد نظر وی محقق خواهند شدکه مدیران احساس امنیت و اطمینان داشته باشند.

در این میان فاطمی امین باید با در نظر گرفتن برخی نکات تکلیف را روشن کند .او باید بداند که این صنعت به اندازه کافی سیاست زده است . چوب تصمیم های سیاسی حسابی بر تنش نشسته است. در شرایط فعلی که حسابی با مشکلات درگیر است و می خواهد راه نفس خود را باز کند باید مدیری باید فرمان را در اختیار داشته باشد که حاصل رایزنی و بده بستان های سیاسی و جناحی نباشد.

نکته دیگر اینکه اگر قرار است تغییر در مدیریت غول های جاده مخصوص ایجاد شود باید سریع با دلیل باشد. اگر قرار است مدیران تغییر کند که اگر قرار است مدیر ماندگار شود بهتر است زودتر تکلیف مشخص شود و بدانند که چه توقعی از آن می‌رود و باید چه کارهایی را در جهت انجام دهد و اگر قرار است باید شفاف، روشن چرایی آن بیان شود  اگر هم قرار بر تثبیت است باید دلیل آن ذکر شود.تا تمام طرف های درگیر این صنعت بدانند که وزیر چه می خواهد و مدیران چه باید انجام بدهند.

در واقع به نظر می‌رسد وزیر سمت هر کاری که می خواهد انجام بدهد باید کاری کند که در وهله اول فضای مه آلود جاده مخصوص به سمت روشنی حرکت کند .در این حالت مدیران می توانند با دید کامل افق پیش رو را ترسیم کرده و صنعت خودروسازی کشور را به سمتی ببرند که بر خلاف این روزها همه از آن راضی شوند و دیگر نیازی نباشد که برای برپا ماندن آن دست در جیب مردم کنند.

عباس مغاری

انتهای پیام/