معاونت برنامه ریزی ایدرو برای مردی که موفق نبود

به گزارش پایگاه خبری «خودروپلاس»،ایران خودرو اخیرا خط تولید سمند و پژو 405 را برای همیشه متوقف کرد.آمار خودروهای ناقص را به صفر رساند . در عین حال آنها توانسته اند در کنار تولید محصولات جدید،محصولات قدیمی تر خود را ارتقاء بدهند.تمام این کارها طی ماه های اخیر انجام شده است.دورانی که هم چنان با تورم،قیمت دستوری،افزایش نرخ ارز،افزایش هزینه های تولید،تحریم،افزایش نهاده های تولید و ممنوعیت نقل و انتقال مالی همراه است.

تنها تفاوت با دوره مدیریت قبلی در کم رنگ شدن بحران کرونا و محدودیت های ناشی از آن است.به بیان ساده هم الان نیز بهانه های بسیار برای انجام ندادن برخی کار ها و پشت گوش انداختن و بی تفاوتی به جریان اصلی تولید و نیاز صنعت و بازار خودروی کشور وجود دارد.بهانه هایی که هر کدام می تواند به راحتی کم کاری و بی توجهی به جریان روز را توجیه کند.بهانه هایی که می توان برای انجام ندادن تراشید.به بیان ساده اگر قرار باشد کار نکرد همچنان دلیل وجود دارد.

هنوز هم تولید برخی محصولات با زیان همراه است.هنوز هم بازار به شرایط نرمال و مطلوب و دلخواه نرسیده است. اما نیاز کشور خط بطلانی بر تمام این بهانه های کشیده و کار به جایی رسیده است که دو محصول پر تیراژ و پر فروش با تقاضای بالا از خط تولید خارج می شوند.بر اساس جدیدترین آمار دیگر در هیچ یک از سایت ها ایران خودرو،خودروی ناقصی وجود ندارد.دیگر در هیچ یک از سایت ها این خودروساز اعتصاب برای عدم دریافت چند ماهه حقوق وجود ندارد.

سیستم قرعه کشی جای خود را به فروش در بورس کالا داده است. به زبان ساده این اتفاقات در حالی رخ داده است که پیشتر نیز می توانستند انجام شوند.آیا فشار تحریم کاهش پیدا کرده است؟آیا روابط ایران با خودروسازان آن سوی مرزها عادی شده است؟آیا نرخ ارز روندی نزولی پیدا کرده است؟آیا برای نقل و انتقال مالی دیگر نیاز به تحمل هزینه های بالا نیست؟آیا بحران جهانی تراشه به طور کل برطرف شده است؟آیا هزینه حمل و نقل ارزان تر شده است؟آیا هزینه ها تولید کاهش پیدا کرده اند؟یا اینکه قیمت تمام شده کاهش یافته است؟

بنابراین پرسش این است که چرا در دوره جدید مدیریت ایران خودرو،تمام این اتفاقات رخ داد اما چرا در دوره ریاست فرشاد مقیمی و تصدی کرسی مدیریت آبی پوشان جاده مخصوص در بزرگترین تولید کننده خاور میانه صنعت خودروسازی کشور تنها شاهد افزایش آمار تولید بود.تولیدی که تجاری نبوده و تنها فضای پارکینگ ها را اشغال می کردند و در عین حال همچنان تاکید بر تولید همان محصولات قدیمی بود.محصولاتی که طی سال های اخیر با انتقادات فراوانی همراه شده بودند.

در این میان به نظر می رسد که مقیمی به موضوعی فراتر از این ها نظر داشت ؛ ماندن در جاده مخصوص و حفظ جایگاه مدیریت.اما این اصرار و تلاش که نشانه های آن را می توان در فشار رسانه و انتشار روزانه انواع اخبار در بیشتر روزهای سال گذشته مشاهده کرد هزینه های زیادی را به آبی پوشان تحمیل کرد.البته اگر از دایره انصاف خارج نشویم بخشی از این عملکرد را می توان به بحران های جهانی متصل کرد.

اما در مقابل توقف تولید خودروهایی که دیگر شرایط احراز و اخذ گواهی های استاندارد را نداشتند چه بهانه ای می توان پیدا کرد؟آیا نمی شد به جای تلاش برای افزایش آمار تولید خودروهای ناقص ،نمی شد این توان را برای تولید سایر خودرو ها،تزریق سریع مدل های جدید و افزایش کیفیت در حد توان و بضاعت مصرف کرد؟نکته جالب این جاست که مقیمی حتی دربرنامه دست خط هم حضور پیدا کرد.با جمع بندی این عوامل یک پرسش بنیادین به وجود می آید؛ با آمارهایی که دیر یا زود اثرات خود را نشان می داد، پست ریاست ایران خودرو چه چیزی در خود داشت که بیشتر فعالیت ماه های آخر وی حضور در رسانه ها و پیام توانمندی به تصمیم گیران صنعت خودروسازی کشور شده بود؟آیا آن هنگام که خودرو برای انبارها تولید می شد،زمان مناسبی برای توقف تولید سمند و 405 نبود؟آیا آن هنگام نمی شد به جای اینکه فقط آمار سازی شود و بیش از 90 هزار خودروی ناقص تولید شود،قطعات و نیروی کار برای تولید محصول دیگری به کار می رفت؟
اما بر خلاف آنچه که باید می شد،اتفاقات به گونه ای دیگر رقم خورد.اما نکته جالب جایگاهی است که وی بعد از ایران خودرو کسب کرده است.معاونت برنامه ریزی ایدرو.حال مشخص نیست که وی بر اساس چه کارنامه و پشتوانه کدام عملکرد مناسب این صندلی را اشغال کرده است.در این خصوص دو فرض می توان متصورکرد؛یکم اینکه ایدرو دیگر آن کارکرد و جایگاه سابق را ندارد یا اینکه برای احراز پست های جدید نیازی به توان و تخصص احساس نمی شود.